Terwijl de elektriciën met zijn frees vakkundig alle muren in de slaapkamers aan het ruïneren was, af en toe driftig zijn laddertje in de hoek trapte en ons Franse vocabulaire in hartgrondig vloeken flink bijspijkerde, begonnen eindelijk twee Slowaken met de inrichting van onze badkamer. Het was een beetje jammer dat deze heren de eerste ochtend al om acht uur voor de deur stonden en wij eigenlijk onze veertien-juli-kater nog moesten wegslapen, maar dat kon de vreugde toch niet drukken. Onze gasten bleven nog dapper in bed liggen, maar toen al vrij snel de pneumatische boor het plafond in ging, besloten we eensgezind onszelf op te peppen met een sterke bak koffie in de tuin bij het dorpshotel verderop.
De twee badkamerhelden werkten als bezetenen, het schoot enorm op. Heerlijk, maar vreselijk hectisch. Tussen alle visite door moesten wij opeens halsoverkop allerlei beslissingen nemen over tegelpatronen en afvoerputjes. Soms waren we maar net op tijd om nog een laatste wijziging door te voeren. Regelmatig moesten we in allerijl in de auto springen met drie mopperende kinderen op de achterbank om binnendeuren op de kop tikken, deurklinken met wc-slot, ledlampjes voor in de nis, of vruchteloos op kranenjacht te gaan. Het was natuurlijk niet erg snugger om pas op het laatste moment douchekoppen en mengkranen te willen bemachtigen. Nergens waren onze wensen op voorraad. In een vlaag van verstandsverbijstering hebben we uiteindelijk voor een godsvermogen prachtig Italiaans design besteld. Het zou ze een week kosten om het glimmende goed bij ons te krijgen, één dag voordat onze mannen hun welverdiende vakantiemaand in het thuisland gingen vieren.
Het kwam goed! De Italianen hielden woord en de loodgieter was zeer coöperatief. Zodra het spul binnen was stond hij klaar om alle kranenpracht op de beoogde plaatsen te installeren en de inbouwdouche in de muur te jekkeren, zodat deze kon worden afgetegeld voordat de Slowaakse vakantie begon. Eindelijk konden we onze provisorische cabine met haperende geiser in de muffe kast van de bijkeuken, voorgoed de rug toe keren. Vanaf nu was er alleen nog paradijselijk baddergenot en hemels douchen.
We hebben onze huiden rimpelig en week gepoedeld in de voor ons ongewoon saaie dagen die volgde. Geen bouwvakkers, geen logés en zelfs geen kinderen. De kinderen waren een weekje vakantie vieren met opa en oma in de Alpen. Even weg van de hectiek van het leven op een bouwplaats, even lekker glijden en plonzen in het plaatselijke zwembad en huppelen door de geurende velden. Logé- en kroostloos moesten wij ons tussen het badderen door volledig op de zaak storten, want die was met alle gezelligheid en bouwstress een beetje verwaarloosd.
Inmiddels hebben we de kinderen weer opgehaald van het bergplateau bij mijn ouders. Het was de eerste keer dat zij na een vakantie niet noordwaarts richting huis reden, maar zuidwaarts naar dat rare vervallen pand dat nu hun thuis moest voorstellen. Behalve de pittige afdaling met haarspeldbochten en vier kotspartijen was dat voor alledrie ook psychisch een heel moeilijk moment. Met een duik in de Middellandse zee, halverwege de rit probeerden we ze weer een beetje op te peppen en nu, thuisgekomen, moeten er nieuwe spulletjes komen voor school. Lekker kopen, de beste remedie tegen alles! Bovendien is er alweer een familie in aantocht met dierbare vriendinnetjes voor de oudste twee. Het helpt allemaal mee om weer blij te worden, maar het allerfijnste van alles, op deze rare bouwplaats dat hun thuis moet voorstellen, is natuurlijk …
Het lustoord midden op de eerste verdieping met keizerlijk bad en inloopdouche!
